Zapraszam do czytania!
Masz jakiś rytuał, bez którego nie potrafisz pisać? Czy po prostu siadasz i tworzysz?
Lubię, gdy podczas pisania wokół mnie jest względny porządek, przynajmniej w zasięgu rąk. Nic mnie wtedy nie rozprasza. Lubię też ciszę, ale niestety przy moich domownikach rzadko miewam ten luksus. No i zawsze stawiam sobie kawę na parapecie przy stole. Bez kawy czegoś mi brakuje, gdzieś mnie nosi.
Czy masz jakiegoś pisarza, który jest dla Ciebie inspiracją?
Inspiruję się wieloma pisarzami, ale tak naprawdę nie mam jakiegoś ulubionego, którego styl szczególnie by mnie zachwycał. Mogę powiedzieć, że podziwiam autorów, którzy potrafią barwnie snuć opowieści i robią to w sposób bardzo płynny oraz naturalny, wciągając czytelnika w głębiny swojej wyobraźni. Takimi bajarzami są m.in. mój ukochany Tolkien oraz Stephen King.
Pisanie książki nie jest łatwe, trzeba mieć pomysł, trzeba mieć talent, trzeba mieć czas, a przede wszystkim trzeba mieć nerwy. Co skłoniło Cię do napisania?
Do napisania książki skłoniły mnie dwie rzeczy. Po pierwsze chęć sprawdzenia czy potrafię, po drugie - moje dziecko. Napisałam Straterię dla córki, bo chciałam jej sprawić przyjemność, ale też pokazać, że chcieć to móc.
Czym różni się napisanie książki dla dzieci od napisania książki dla każdego, albo dla dorosłych?
Żeby pisać dla dzieci, trzeba samemu stać się znowu dzieckiem, wczuć się w ich poziom rozumowania, wrażliwość charakterystyczną dla danego przedziału wiekowego. Trzeba uruchomić wspomnienia i przypomnieć sobie co takiego nas fascynowało, przerażało, śmieszyło X lat temu. Trudność tworzenia literatury dziecięcej polega na odpowiednim dopasowaniu języka tak, żeby był w miarę prosty, zrozumiały, a jednocześnie nie był infantylny. Dzieciaki nie chcą być traktowane jak maluchy. One są inteligentne, cwane i przebiegłe. W mig wychwycą fałsz czy sztuczne podlizywanie się. Należy je traktować z respektem i pokorą. Ja miałam o tyle ułatwione zadanie, że posiadam takiego dzieciaka i znam trochę jego psychikę oraz wiem, co go interesuje 😉
Chciałam kiedyś napisać bajkę dla dzieci i kompletnie nie wiedziałam się za co zabrać. Na co trzeba zwrócić uwagę przy pisaniu tego rodzaju książki?
Na to pytanie już odpowiedziałam wyżej. Nie jestem żadnym autorytetem, żeby kogoś uczyć pisania dla dzieci. Ja zrobiłam to intuicyjnie, kierując się wiedzą i wyczuciem, co będzie się podobało mojej córce oraz jej rówieśnikom. Jak w każdej powieści, na pewno musi się tam znaleźć jakiś konflikt, który zaciekawi młodych czytelników, niebezpieczeństwo, barwni bohaterowi, no i przydałby się morał lub jakieś przesłanie, drugie dno opowieści. Chyba to czyni książkę wartościową, że zostawia coś w głowie, czegoś uczy.
Wiadomo, często pomysły na historie bierzemy w życia codziennego. Były jakieś sytuacje, które Cię zainspirowały?
Takich sytuacji było sporo. Niektóre z mojego własnego dzieciństwa, inne z obserwacji. Dziecięce wyobrażenia, lęki, fantazje. Na pewno bardzo silny wpływ miały też na mnie przeczytane książki i obejrzane filmy, zwłaszcza fantastyka, którą kocham. Pomysł na książkę, którą obecnie piszę powstał dzięki programowi dokumentalnemu w telewizji. W połączeniu z moimi wspomnieniami, związanymi z pewnym wyjątkowym miejscem, powstała koncepcja fabuły thrillera.
Jakbyś przekonała dzieci do czytania?
Jak zachęcić dzieci do czytania? Najlepiej własnym przykładem. Dzieci powielają zachowania rodziców. Jeśli pokażemy im, że książka nie gryzie, że wybieramy ją często zamiast telewizora czy komputera, to one się książką zainteresują. Jeśli od małego im czytamy, to one uzależniają się od tej formy pobudzania wyobraźni.
Dlaczego smoki? Dlaczego nie wróżki albo jednorożce?
Jako głównych bohaterów mojej książki wybrałam smoki, bo są to epickie stworzenia - najsilniejsze, najmądrzejsze, niepokonane, barwne, jedyne w swoim rodzaju. Chciałam przez to stworzyć większy kontrast między nimi a małą dziewczynką, żeby potem w spektakularny sposób odwrócić ich role 🙂. Im większy kontrast, tym większe emocje. Poza tym, bardzo lubimy smoki. Tak po prostu 🙂
Gdybyś musiała zamienić bohaterów książki w zwierzęta, to w jakie i dlaczego?
Zwierzęta zamiast smoków? Musiałyby być wytworne i piękne jak konie oraz waleczne i latające jak orły. Z połączenia wychodzi mi gryf (nie było mowy, że mają być to zwierzęta z naszego świata).
Masz może jakieś plany na kolejne książki? A może już zaczęłaś jakąś pisać?
Wyprzedziłam pytanie 🙂. Zaczęłam pisać drugą część Straterii, ale chwilowo się z tym wstrzymałam, przynajmniej dopóki nie znajdę wydawcy części pierwszej. A od kilku tygodni pracuję nad projektem thrillera psychologicznego, któremu poświęcam bardzo dużo czasu. Na razie jestem na etapie konstruowania fabuły, kompletowania informacji, rozpoznawania tematów, które posłużą mi za wątek główny oraz tło powieści.
Chciałabyś, aby pisanie było Twoją główną pracą, czy może traktujesz to raczej jako hobby?
Nie chciałabym zarabiać na życie pisząc. Wyobrażam sobie, że to byłoby bardzo stresujące. Dla mnie pisanie jest formą sztuki, wyrażania siebie. Jest to ciężka praca, ale głównie przyjemność. W momencie, gdy od jakości i wydajności mojego pisania zależałoby czy będę miała co włożyć do garnka, cały czar tworzenia by prysł, zostałaby tylko monotonna harówka. Poza tym, nie ma co się oszukiwać - na zyski, pozwalające się utrzymać mogą liczyć wyłącznie autorzy bestsellerów. Chociaż z drugiej strony, można sobie pomarzyć, czemu nie.
Na sam koniec wywiadu chciałabym dodać kilka słów. Jak wiadomo, a przynajmniej mi, każdy autor roztacza wokół siebie aurę, która albo trzyma czytelnika na dystans podczas wywiadu, albo autografów, albo też przeciwnie, wręcz przyciąga. W przypadku Ani czułam się jakbym znalazła się pod puchową, cieplutką kołderką w zimowy, śnieżny dzień. Kobieta jest tak przecudowna, tak wspaniała i miła, że mam nadzieję, że szybko znajdzie wydawcę. Należy jej się!
Opis oraz zdjęcie wzięte z grupy na fb "Znamy-czytamy.pl". Grupa otwarta, więc każdy może zobaczyć :)
0 komentarzy:
Prześlij komentarz